ಎರಡು ಪುಟ್ಟ ಕತೆಗಳು.

ಒಂದು.
***ಅವರು ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.ಅವಳ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಅವನ ಚಿತ್ರ,ಅವನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಅವಳ ಚಿತ್ರ.ಅವನ ಕಡೆಯಿಂದ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿ ಅವಳಿಗೆ, ಅವಳ ಕಡೆಯಿಂದ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿ ಅವನಿಗೆ ಮಧುರ ಪುಳಕ ನೀಡುತ್ತಿತ್ತು.ಹಕ್ಕಿಗಳು ಅವರಿಗಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಮರಗಳು ಅವರಿಗಾಗಿ ಚಿಗುರಿ ಹೂ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದವು.ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಲ್ಲಾಪ ಕಂಡು ಚಂದ್ರ ಮೋಡದ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಗುತ್ತಿದ್ದ.ಸೂರ್ಯ ಕೆಂಪಾಗುತ್ತಿದ್ದ. ತಾರೆಗಳು ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸುತ್ತಿದ್ದವು.ಅವರು ಸುಖದಿಂದ ಇದ್ದರು ಅನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಸುಖವೇ ಅವರಲ್ಲಿ ಸುಖವಾಗಿತ್ತು ಅಂದರೇ ಚೆನ್ನ.
***ಎಲ್ಲ ಸುಖಕ್ಕೂ ಅಂತ್ಯ ಇದೆ; ಇರಲೇಬೇಕು.
***ಅವರು ಮದುವೆಯಾದರು.
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
ಎರಡು.
ಪ್ರೀತಿಸಿ ಮದುವೆಯಾದವರು ಅವರು. ಸುಖವಾಗಿ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷ ಕಳೆದಿದ್ದಾರೆ. ಒಂದು ಜಗಳವಿಲ್ಲ, ವಾದವಿಲ್ಲ. ಅವನ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಅವಳು ಮಾತ್ರ; ಅವಳ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಅವನು ಮಾತ್ರ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇದೊಂದು ವಿಸ್ಮಯವಾಗಿತ್ತು. ಒಂದಿನ ಹೆಂಡತಿ ಅವನ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋದಳು. ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಕಾಗದಗಳನ್ನು ಹರಡಿಕೊಂಡು ಅವನು ಕೂತಿದ್ದ. ಅವನೆದುರು ೪೦-೪೫ರ ಹೆಂಗಸೊಬ್ಬಳು ಬಾಗಿ ಏನನ್ನೋ ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಗಂಡಸರೆದುರು ಹಾಗೆ ಬಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ.
ಆ ರಾತ್ರಿ ಆಕೆ ಕೇಳಿದಳು: ಆ ಮೋಹಿನಿ ಯಾರು? ಇವ್ನಿಗೆ ಏನೂ ಹೊಳೆಯಲಿಲ್ಲ. "ಯಾವ ಮೋಹಿನಿ?"" ಅದೇ ಇವತ್ತು ಅಫೀಸಲ್ಲಿ.ನಿಮ್ಮೆದುರು ನಿಂತು ಬಾಗಿ ವೈಯಾರ ಮಾಡ್ತಿದ್ಲಲ್ಲ..ಅವಳು." ಅವನೆದುರು ಯಾರೂ ವೈಯಾರ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇವನಿಗೆ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಹೆಂಗಸರು ಇರುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅಫೀಸಿನವರು ಆಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
"ಯಾರೂ ಇಲ್ವಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ಬಂದು ವಿಚಾರಿಸ್ತಾರೆ. ವೈಯಾರ ಯಾಕೆ ಮಾಡ್ತಾರೆ?"
"ನಂಗೊತ್ತು. ನಿಮ್ಗೆ ನನ್ ಕಂಡ್ರೆ ಮೊದ್ಲಿನಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ಇಲ್ಲ. ಆ ಮೋಹಿನಿ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದಿದೀರ."
ಅವನಿಗೆ ಗಾಬರಿಯಾಯಿತು."ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ ಮಾರಾಯ್ತಿ.ಯಾಕನುಮಾನ?" ಹೆಂಡತಿಯ ಅನುಮಾನ ಬೆಳೆಯತೊಡಗಿತು. ಅವನ ಎಲ್ಲ ಚರ್ಯೆಗಳನ್ನೂ ಅವಳ ಜತೆ ತಳಕು ಹಾಕತೊಡಗಿದಳು.ಪದೇ ಪದೇ ನೀವು ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸ್ತಾಇಲ್ಲ, ಅವಳನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸ್ತಿದೀರಿ ಎಂದು ಹೇಳತೊಡಗಿದಳು. ಹೆಂಡತಿಯ ಮಾತು ಅವನಿಗೆ ಪರಮ ಸತ್ಯ. ಇದನ್ನೂ ನಂಬಿದ.
****ಅವಳನ್ನೇ ಮದುವೆಯಾದ.