ಕಾವ್ಯ ಹುಟ್ಟುವುದೇ ಹೀಗೆ ....

ಮನಸ್ಸಿನಾಗಸದಲ್ಲಿ ಭಾವಗಳು ಮಿಂಚಾಗಿ ಮಾತು ಹೊಳೆಯುವುದು ರನ್ನದಂತೆ .
ಭಾನುವಿನ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಉಕ್ಕುವನು ಚಂದಿರನು ಮಾತು ಅರಳುವುದು ಆಗ ಜೊನ್ನದಂತೆ !
ಕವನ ಬೆಳೆಯುವುದು ಭಾಷೆಯೊಡಲೊಳಗೆ ಅದಕನ್ನ ನನ್ನ ಭಾವದ ರಕ್ತಮಾಂಸ .
ಹೊಕ್ಕುಳಿನ ಬಳ್ಳಿ ಕತ್ತರಿಸದಿರೆ ಎಲ್ಲ ಜೀವಕ್ಕೂ ಸಾವು ಕವನಕ್ಕೂ ಬೇಕದರ ತಾವು !
ಕವನ ಮಾತಾಡುವುದಿನ್ನೆನ್ನ ದನಿಯಾಗಿ ನಾನು ಹೊಗುವೆನು ಮತ್ತೆ ಮೌನದೊಳಗೆ
ಪಟ್ಟ ಪಾಡುಗಳೆಲ್ಲ ಎಂದು ಹಾಡಾಗುವುವು? ಕಾಯುವೆನು ನಾನು ನನ್ನ ಜೊತೆಗೆ!